Po udhetoja ate nate
Ne nje cep te
vagonit
Dallova dy sy te arte.
Ato ishin te perlotur
E shume te trishtuar
Ne nje pike te
vetme
Rrinin te fiksuar.
Qerpiket e saj te gjate
Larte e poshte leviznin
Me driten e tyre te
zgjarrte
Zemren fort ma trondosnin.
Me erdhi keq per ato sy
Dhe nuk durova dot
U afrova dhe e
pyeta
Perse derdhin lote.
Zerin tim kur e degjuan
Lehte u ngriten larte
Kur mua me
veshtruan
Ne shpirt m’u ndez nje flake
Ishin syte e nje vajze
Qe kerkonte pak meshire
Nuk ma tha me
fjale
Por i lexova ne fytyre.
Fytyren e kishte te ftohte
E shume te pikelluar
I mungonte nje e
ngrohte
Sadopak per ta ngushelluar.
Qe doja ta ndihmoja
Menjehere e kuptoi
Ndihme kur i ofrova
Nje
buzeqeshje me dhuroi.
Zemra iu ngroh
Fytyra si yll i ndricoi
Dhe nga syte e shkruar
Loti
me nuk i pikoi.
Pikat e fundit te loteve
No comments:
Post a Comment